ДЎСТИМ ВА ҲАМКАСБИМ
Ш.Р.Шоабдурахимов Дўстим, устозим Воҳид Охунович Козимов билан 1949 йилда танишганмиз. Воҳид ака институтда биздан уч курс олдинда ўқирдилар. Ўзбекистон Марказкўми Транспорт ва алоқа бўлими бошлиғи лавозимидан, 1972 йили Тошкент шаҳар ижроия қўмитаси раиси лавозимига ишга ўтдилар. Мен эса ижроқўмда 1971 йилдан раис ўринбосари бўлиб ишлар эдим. Келибоқ , мени чақириб: «Сизга ишониб, сизга суяниб ишга ўтишга рози бўлдим, бир тан …
ЭЛ ДАРДИ БИЛАН ЯШАГАН ИНСОН
М.Ортиқхўжаев Бу дунёда қадр топиш, обрў-эътибор қозониш, ўз ортидан яхши ном қолдириш ҳаммага ҳам насиб этавермайди. Шу нуқтаи назардан мушоҳада қилинса, ҳаёт мезонлари кўпнинг корига яраш, умр синовларидан мардонавор ўтиш, савобли ва хайрли ишларга бош-қош бўлишдек фазилатлар билан ўлчаниши тайин.Узоқ йиллар Тошкент шаҳар ижроия қўмитаси раиси лавозимида фаолият юритган Воҳид Козимовнинг босиб ўтган умр йўлидан ибрат олса арзигулик. Бировларнинг оғирини …