БОЛАЛИГИМ…

Ота-боболаримизнинг барчаси қўқонлик бўлишган. Мен ҳам 1927 йилнинг июнь ойи­да Қўқон шаҳрида туғилганман. Баъзилар бизни марғилонлик дейишади. Тахминан 3–4 ёшимда отам Марғилонга ишга кетганидан сўнг ўша ерга кўчиб борганмиз. У маҳалда Марғилон темирйўл станцияси «Горчаково станцияси» деб аталган. Биз шу станциянинг яқинидаги ҳовлида турганмиз. Туғилганлик тўғрисидаги гувоҳномамни ҳам ўша ерда беришган. Шунинг учун ҳам бизни кўпчилик марғилонлик дейишади.Авваллари келиб чиқишимиз …

ТАЛАБАЛИК ЙИЛЛАРИМ

1944 йили 10-синфни битирдим. Мени ҳарбий ҳисобга олишди. Ўша пайтларда математика фанидан яхши ўқиган ўқувчиларни ҳарбий ҳисобга олишарди. Новосибирскдаги ҳарбий инженерлар институтига чақириш­лари мумкинлигини айтишди. Июль ойида Тошкентга бордик. У ерда бизга уруш якунига етиб бораётгани учун Новосибирскдаги ҳарбий инженерлар институти – Гражданлар транспорти институтига айлантирилганини айтишди. Шундан сўнг, Тошкент ёки Ленинград институтига ўқишга киришни таклиф қилишди.Тўрт киши эдик, ҳаммамиз …